یادداشت| چالشی بنام بروکراسی فرهنگی

در شرایطی که ذائقه مردم یک چیز را می پسندد، اما دستورالعمل ها و نظر برخی مدیران و تصمیم گیران چیز دیگر را؛ و مسائل ریز و درشت فرهنگی همانند استخوان لای زخم باقی می مانند.

- یادداشت_میثم محمودیان ساخت الگو برای عبور از تنش های فرهنگی کنونی، کاری نیست که از دست سازمان های فرهنگی پرسنل محور برآید.

اینکه انتظار داشته باشیم کارمند حقوق بگیر، پشت میزنشین تحلیل درستی از تغییر ذائقه مخاطب و جامعه در هنر، موسیقی، تئاتر، سینما، فضای مجازی، کتاب، روزنامه، تبادلات فکری عمومی و.

داشته باشد اشتباهی است که چندین دهه است ما را به سمت و سوی عریض و طویل کردن دستگاه های فرهنگی سوق داده است.

در چنین شرایطی است که ذائقه مردم یک چیز را می پسندد، اما دستورالعمل ها و نظر برخی مدیران و تصمیم گیران چیز دیگر را؛ و مسائل ریز و درشت فرهنگی همانند استخوان لای زخم باقی می مانند.

بعنوان مثال چرا چندین سال است که برگزاری یا عدم برگزاری کنسرت بدل به چالشی عمیق در برخی از شهرهای کشور شده است!؟ زیپ لاین و رفتینگ باید به یک مسئله حل نشدنی تبدیل شود؟ سرمایه اقتصادی نهفته در میراث فرهنگی و هنری به یک کالای عمومی تبدیل نمی شود؟ میراث معنوی جامعه در حال کمرنگ شدن و خرده فرهنگ های بومی، محلی در حال فراموشی هستن؟ مدیریت یا صیانت فضای مجازی به یک شکاف سیاسی مبدل